Βία, εξόντωση, αφανισμός, ξεριζωμός, ορφάνια. Η Γενοκτονία των Ποντίων άφησε μια τεράστια πληγή και ανεξίτηλα τα σημάδια της στους απογόνους των θυμάτων.
Την Τρίτη 17 Μαΐου στις 00:30 στο MEGA, λίγο πριν την μαύρη επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων που τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου, η Δώρα Αναγνωστοπούλου και το MEGA STORIES συναντούν συγγενείς θυμάτων της Γενοκτονίας που αφηγούνται τις καθηλωτικές τους ιστορίες.
Η κ. Μαρίκα ανακαλεί την δολοφονία του παππού της μπροστά στα μάτια της γιαγιάς της, όπως της την αφηγήθηκε η μητέρα της, ενώ η κ. Χρυσούλα περιγράφει την συγκλονιστική ιστορία επιβίωσης της μητέρας της στο επεισοδιακό ταξίδι της σωτηρίας της προς την Ελλάδα την οποία έχασε αμέσως μετά την γέννησή της.
Οι συγγενείς των θυμάτων με έντονη συναισθηματική φόρτιση αναφέρονται στις πορείες θανάτου των δικών τους αλλά και το περιπετειώδες ταξίδι τους προς την νέα ζωή και την νέα πατρίδα. Μιλούν για τις οριακές συνθήκες που βίωσαν, την προσπάθειά τους να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα, αλλά και το νέο τους ξεκίνημα που δεν ήταν το αναμενόμενο μιας και στην συνείδηση πολλών γηγενών παρέμεναν, τουλάχιστον στην αρχή της συνύπαρξής τους, ξένοι, όπως εξηγεί στην εκπομπή ο υφυπουργός Παιδείας και ακαδημαϊκός, Άγγελος Συρίγος.
Άραγε η αναγνώριση της Γενοκτονίας μπορεί να επουλώσει τις πληγές προσφέροντας την πολυαναμενόμενη δικαίωση; Μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση μεταξύ των δύο λαών; Και πώς διατηρείται και λαξεύεται η μνήμη δημιουργώντας ζώντα έργα μνήμης όπως το «Πυρρίχιο Πέταγμα», το έργο τέχνης και τιμής προς τους αδικοχαμένους Ποντίους που φιλοτέχνησε ο Παναγιώτης Τανιμανίδης και ο οποίος αφηγείται τη δική του προσωπική ιστορία;
Οι άνθρωποι που μιλούν στο MEGA STORIES επισημαίνουν πως η αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν στοχεύει μόνο στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Συνιστά παράλληλα μια αποτρεπτική συνθήκη ώστε να μην υπάρξουν αιματοβαμμένες ιστορίες στο μέλλον.